Na ręce Pana Wójta została złożona książka napisana przez Generała Piotrowskiego w języku angielskim, która została przekazana do Gminnej Biblioteki Publicznej w Haczowie.
Generał John Louis "Pete” Piotrowski jest emerytowanym czterogwiazdkowym generałem Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, który awansował od szeregowca, by ostatecznie w latach 1985-1987 służyć jako zastępca szefa Sztabu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (VCSAF) oraz głównodowodzący w północnoamerykańskim dowództwie obrony powietrznej i głównodowodzący w amerykańskim dowództwie kosmicznym w latach 1987-1990.
Urodził się w 1934 roku w Detroit, jako syn Johna Piotrowskiego i Mary Isabel Hellstein, a wnuk Antoniego Piotrowskiego i Haczowianki Zofii Kielar. W 1951 roku ukończył Henry Ford Trade School w Dearborn, w stanie Michigan. Mając 18 lat wstąpił do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych jako Airman Basic. Ukończył szkolenie podstawowe i został przydzielony do Bazy Sił Powietrznych Keesler Air Force Base w stanie Mississippi jako student podstaw elektroniki i radarów naziemnych. W 1953 roku John Piotrowski przeniósł się do Bazy Sił Powietrznych Harlingen w Teksasie, aby ukończyć z wyróżnieniem szkolenie na nawigatora i obserwatora.
W 1954 roku powołano go na podporucznika. Po powrocie do Bazy Sił Powietrznych Keesler odbył zaawansowane szkolenie w zakresie elektronicznych środków przeciwdziałania i został polecony do 67. Skrzydła Rozpoznania Taktycznego w Korei i Japonii jako oficer broni i nawigator RB-26. Po ukończeniu zadania w Japonii rozpoczął studia pilotażu, które ukończył jako najlepszy pilot w swojej klasie. Po ich ukończeniu został mianowany jako oficer ds. Konserwacji uzbrojenia i elektroniki w bazie Williams Air Force Base, a później w Lukę Air Force Base w Arizonie. W 1961 roku dołączył do pierwszej grupy Project Jungle Jim. Dwukrotnie został przydzielony do służby wojskowej w Azji Południowo-Wschodniej, wykonując tajne misje nad Wietnamem. Został również wprowadzony do Air Commando Hall of Fame. Jako szef akademii w prestiżowej Air Force Weapons School (szkoła broni lotniczej), kierował rozmieszczeniem Walleye Glider Bomb, pierwszej broni sterowanej Sił Powietrznych.
Będąc dyrektorem operacyjnym skrzydła uderzeniowego w Niemczech, a następnie dowódcą 40. Grupy Taktycznej we Włoszech jego Grupa została okrzyknięta „Najlepszym Skrzydłem w Siłach Zbrojnych USA". Był on również pierwszym dowódcą skrzydła samolotu radarowego E-3, doprowadzając jednostkę do pełnego stanu bojowego. Za działania w 1979 roku otrzymał Nagrodę Zarządzania im. Eugene M. Zuckerta. Ostatecznie przydzielony do Dowództwa Lotnictwa Taktycznego John Piotrowski pełnił funkcję zastępcy dowódcy ds. obrony powietrznej, dyrektora operacji i zastępcy dowódcy. Uznany za ciągłe sukcesy, został następnie awansowany na dowódcę 9. Sił Powietrznych, gdzie osobiście nadzorował kilkanaście baz i 600 samolotów. W 1985 roku awansował do 4-gwiazdkowego generała - jednego z zaledwie 13 w USA - ze specjalnym wyróżnieniem, ponieważ awansował z rangi Airman Basic. Jako zastępca szefa sztabu Sił Powietrznych zarządzał 600 000 personelem, 7 000 samolotów i budżetem w wysokości 100 miliardów dolarów oraz doradzał Połączonym Szefom Sztabu i Prezydentowi w kluczowych kwestiach i decyzjach.
Generał Piotrowski zakończył swoją karierę jako dowódca North American Aerospace Defense Command (NORAD) i amerykańskiego dowództwa kosmicznego, odpowiedzialnego za obronę zarówno Ameryki, jak i Kanady. Oprócz rozległej edukacji wojskowej, uzyskał tytuł licencjata na University of Nebraska i podyplomowo na University of Southern California i Auburn (Alabama) University, a także uczestniczył w programie rozwoju zarządzania na Uniwersytecie Harvarda. Wylatał 7500 godzin na 35 różnych samolotach i wykonał ponad 100 misji bojowych.
Generał Piotrowski przeszedł na emeryturę w 1990 roku po 37 latach służby, w tym ośmiu dowództwach i 15 latach jako generał - jeden z najwybitniejszych i najbardziej szanowanych lotników naszych czasów.